Het moment waarop ik alleen ben, is ook het moment waarop de wolken mij weten te vinden. Mijn best doen om een juiste schuilplaats te vinden deed ik nooit; thuis is immers mijn veilige plek, samen met het kopje dat voor mij staat.
Het moment waarop ik alleen ben, is het moment waarop ik tot rust durf te komen. Mijn vader had mij geleerd dat geluid van buiten geen kwaad kan doen wanneer je binnen zit, maar mijn kopje leek dat te betwijfelen. Zij was, net zoals ik, bang voor de ruzie van buiten. Ik hield haar vast en nam een slok.
Thuis is waar ik veilig hoor te zijn, dacht ik. De wolken weten mij echter altijd te vinden. Dat ik hen vrees, vinden zij alleen maar leuk. Zij maken lawaai, schreeuwen en donderen. Ik kijk naar mijn kopje. Genoeg water om de boom die buiten staat te redden, heb ik niet meer. Ik neem een laatste slok en kijk haast gedwongen toe hoe de tuin oranje en grijs kleurt.
Thuis is waar ik veilig hoor te zijn, dacht ik. Maar als de wolken mij voor altijd zullen vinden, wordt het wellicht tijd voor een nieuwe schuilplaats.
Reactie plaatsen
Reacties